Melvins reisverslagen:
004: 19 augustus 2003; Pontarlier, Frankrijk
het heeft even geduurd, maar ik heb hier in pontarlier dan toch
een internetcafee gevonden, waar je niets kunt drinken. ik probeerde eerst te
internetten in de bieb, maar toen de mevrouw met teveel gezichtshaar doorkreeg
dat ik slechts kwam om te mailen werd ik zonder pardon weggebonjourd.
internet mocht alleen gebruikt worden om info in te winnen.
ondertussen loop ik alweer twee weken allenig rond; voor
die tijd waren er meelopers. respectievelijk simone en raymond, die
afgetikt werden door rik, buurman henk (van rik), mars en vaal.
vooral de wildkampeeravonturen waren prettig. met s
en r kwam ik terecht op een sportveld waar een kinderkamp ten einde liep. of
we de toneelstukjes van de kids kwamen kijken. en hoe kan het ook anders, in
modeland frankrijk werd vanzelfsprekend een modeshow nagedaan. toen we onze
tentjes hadden opgezet hadden we wel wat uit te leggen aan de kids. de een na
de ander kwam vragen waar we mee bezig waren.
met rik, mars en buurman henk hebben we de tenten opgezet
tussen de wijngaarden boven het dorpje barr. wij genoten op onze berg van
het uitzicht over het laagland dat zich voor ons uitstrekte. 's avonds gingen
de lichtjes aan in de dorpjes onder ons, en kwamen van een dorpsfeest de
hoempapageluiden onze berg oprollen. bij het ontwaken lag het laagland onder
een laag nevel, waar alleen de kerktorens bovenuit staken. schitterend!
met rik, mars en buurman henk werd het wandeltempo duidelijk
opgeschroefd. met de komst van vaal barstte de hel echt als vanouds los. het
was weer tijd voor ontsnappingen, demarrages en gesleur aan de kop van
het peleton. bij een afdalinkje ging rik er in zijn blote bast
rennend vandoor. vaal en ik zetten de achtervolging met een moordtempo in.
toen we dachten dat we hem kwijt waren en even water dronken bij een fransman
in de tuin, kwam ie er opeens toch aan. met zijn gezicht, blote bast en broek onder
het bloed. we dachten dat ie hard op zijn gezicht was gegaan met het
rennen. bleek het een bloedneus. de fransman had dat echter niet door en
was al naar binnen gestormd. kwam met een enorme ebho doos naar buiten en
begon meteen watten te knippen.
die fransman was te lang allenig in zijn boshuis aan het
klussen. toen we bij hem op de
stoep stonden vroeg ie hoopvol waar de vrouwen bleven, daarbij
tietondersteuningsbewegingen met zijn handen makend. we moesten hem
teleurstellen. gelukkig voor hem kwam er een stevige duitse wandelmevrouw het
oprijlaantje oplopen, die ook wel een slokje lustte.
nou, ik ga weer even een stukje lopen.
tot later
melvin