003: 18 juli 2003; Rombas, Frankrijk
lieve mensen!
dit stadje in noord frankrijk luistert naar de naam rombas. en hier ben ik vanavond aan het wachten op mo, paulvandersteen en daaf, die morgen een dagje meelopen naar metz.
het is alweer een tijd geleden dat ik gemaild heb en in de tussentijd is er weer het een en ander gebeurd. hoogtepunten waren in ieder geval de komst van rik en buk.
rik en ik hadden afgesproken op de camping in viversel. een van de meest bizarre campinglocaties die ik ooit heb gezien: midden in het circuit van zolder. terwijl de motoren om de camping heen jankten probeerden de campingbezoekers tot rust te komen. ik had op de camping vooral motorliefhebbers verwacht. maar het trekkersveld was helemaal leeg en op het stacaravangedeelte stonden alleen oude besjes!! misschien is het juist voor hen een fijne locatie omdat ze niet meer zo goed kunnen horen.
die avond ging ik met rik naar de kroeg. en we kwamen een bewegwijzeringsvrijwilliger tegen! zat zo maar naast ons aan de bar. hij was een van de personen die een keer per jaar, met een pot rode en een pot witte verf, een kwast en rood/witte stickervellen op pad gaat. en in zijn gebiedje de roodwitte bewegwijzering onderhoudt die alle wandelaars in frankrijk, belgie en nederland volgen. hij krijgt de spulletjes van de stichting die zich met de lange wandelpaden bezighoudt. in het routeboekje zag ik ook een foto van een mannetje die met de verf in de weer is. hij had werkhandschoenen aan. op mijn vraag of de meneer naast ons die ook kreeg van de stichting antwoordde hij van niet. die moet je zelf kopen.
het was met rik weer een typische rikwandeling; waar verboden toegangbordjes hangen moet je juist onder het hek door. en waar water is moet je in je blote kont gaan zwemmen. rik dook het albertkanaal in, ik sloeg even over.
rik zette me af op een camping die met ijzeren hand werd geregeerd. ik kwam aan na zessen, zag niet zo snel waar ik me moest melden en dacht dat komt morgen wel. ik zette mijn tent op op het trekkersveld en ging tukken. de volgende dag om acht uur hoor ik iemand naar mijn tent lopen. `CONTROLE` was het eerste wat ik hoorde. ik meteen pissig, want die vent wist natuurlijk dat er niets te controleren viel. ik zei dat ik zo laat was dat ik dat nog niet had gedaan. begint die eikel moeilijk te doen! het is wettelijk verplicht dat u zich meldt, en als u dat niet doet mag u hier niet slapen en moet u verder zoeken, blabla. ik werd echt pissig op hem, zei dat ik echt zo snel mogelijk zou komen. van de buurvrouwen hoorde ik later dat meneer politieagent was geweest.. aha!! hij beschouwt de camping als een klein politiestaatje. het schijnt zelfs zo erg te zijn dat ie gasten die gereserveerd hebben door zijn oud-collega`s in de dossiers laat nagaan...
maar ondertussen was buk al gearriveerd!! erg leuk dat ie er was. ik kon meteen een bakkie voor hem zetten (vervelend alleen dat de koffie `s morgens smaakt naar hetgeen ik de avond ervoor in hetzelfde pannetje gekookt heb). met bukkie ben ik in de hitte naar maastricht gelopen, waar we om een uur of half zes aankwamen. we hadden gezonde zin die avond uit te gaan - ik was al in geen maanden in de buurt van aangeschoten geweest. dus eerst even sjoppen. wij trokken met rugzak en bezwete lijven snel de kledingzaken in en verschillende shirtjes aan voor we onze aankopen deden. en toen witbier met bitterballen op het vrijthof! ah, heerlijk!
die avond hebben we ons goed vermaakt. zo goed dat we na vier uur slaap weer uit de veren moesten om op tijd uit de hotelkamer te zijn. de volgende dag waren we goed ziek, zwak en misselijk! en toch gingen we op pad. alhoewel buk zei dat ie zich nog nooit zo beroerd had gevoeld, ging ie na een pak vitamel aanzienlijk beter. en helemaal toen we bovenop de pietersberg diep in een steengroeve keken. schitterend gezicht! kaarsrechte wanden van witgelig mergel, her en der al begroeid. en in het `dalletje` een kristalhelder meertje. te onwerkelijk om zoiets in nederland te zien.
een paar dagen later had ik voor de nacht mijn zinnen gezet op een natuurvriendenhuis, een soort jeugdherberg. toen ik er aankwam was de deur dicht en bij de buren, waar je volgens een briefje op de deur, de sleutel kon halen, was ook niemand. er zat niets anders op dan te wachten. en als de buren niet zouden komen kon ik altijd mijn tent opzetten in de tuin. toen het begon te regenen zocht ik mijn heil op de brandtrap die aan het pand hing, omdat daar een dakje op zat. toen ik daar al een uur zat te wachten tot het droog werd en tot de buren kwamen hoorde ik iemand aan de voorkant van het natuurvriendenhuis. ik mijn trapje af en kijken. stond er een enorme mechelse herder in de voortuin, zonder baas, en die begon me en potje naar niets te blaffen!!! ik weer stilletjes mijn trapje op. na vijf minuten blaffen vertrok ie opeens weer.
een half uur later komt het mormel er weer aan, en begint wild blaffend rondjes om het huis te rennen. ik zat stilletjes bovenop mijn trapje in de hoop dat ie me niet zou zien. hij kon me wel ruiken, zo aan zijn gesnuffel te zien (daar hoef je in mijn tegenwoordige staat overigens geen herdershond voor te zijn). ik stond voor de keuze: of doorlopen naar spa (nog 18 km voor de eerste camping en het was al half vijf) of wachten op de buren die misschien niet komen en wildkamperen met dat beest om mijn tent. ik ben toch maar gaan lopen, terwijl het steeds harder begon te regenen. en kwam om negen uur zeiknat op de camping in spa aan...
de afgelopen twee nachten heb ik weer wildgekampeerd, omdat deze streek absoluut niet toeristisch is en er dus geen campings zijn. eergisteren stonden we (ik en david, een belg die een maand lang een deel van dezelfde route als ik loopt) in een bos bij een steengroeve. redelijk geslapen, maar een keer schoot ik midden in de nacht wakker. ik hoorde opeens twee beesten met een noodvaart aan komen rennen, pal voor mijn tent langs schieten (de modder zat ervan op mijn voortent) en weer wegrennen. heel bizar! even later hoorde ik een afgrijselijk gehuil, gejank en gekef. volgens david was dat een hond. die moet dan op de steengroeve hebben gehuisd want er was verder geen woning in de buurt.
vannacht dachten we dan op een camping te kunnen slapen, maar die bleek al lang geleden gesloten. dan maar op de gesloten camping geslapen, zonder douches. maar wel met een stromend beekje waar ik mezelf vanmorgen dan eindelijk weer een goede (koude) wasbeurt in kon geven.
nou lieve mensen; dit was het even. er is nog veel meer te vertellen, maar dat komp nog wel. het gaat in ieder geval goed en ik lig op schema!
veel liefs, melvin